Böbrek sürekli idrar üreterek vücutta toksik ürünlerin atılmasını sağlar. Böbrek kanallarından toplanan idrar ana havuza (renal pelvis) oradan da üretere ve mesaneye doğru akar. Bu idrar akışının bozulması neticesinde tıkanmanın daha proksimal (üst) kısımlarında şişme oluşur. Böbrek çıkışında bir tıkanıklık varsa yalnızca böbrek (hidronefroz), üreterde tıkanıklık varsa üreterin üst kısımları ve böbrekte genişleme (hidroüreteronefroz) görülür. Üroloji pratiğimizde tıkanıklık yapan en çok sebep taşlardır.

Stentler böbrekle idrar kesesi arasında idrarın güvenli bir şekilde akışını sağlayan çoğunlukla plastik/silikondan yapılmış ince borucuklardır. Taş tedavisi öncesi veya sonrası yerleştirilip idrar akışını sağlarlar. Tıkanan böbrekte enfeksiyon ve buna bağlı böbrek fonksiyonlarında bozulma görülebilir. Bu durumda taş tedavisi öncesi takılan stent hem idrar akışını sağlayıp böbrek fonksiyonlarını korur hem de staza bağlı oluşan enfeksiyonun da tedavisinde ciddi destek sağlar.

Üretere konulan stentler idrar akışı sağlamasının yanında idrar kanalında genişleme yapar. Bu özelliğinden dolayı idrar kanalı dar olup endoskopik tedaviler için uygun genişlikte olmayan hastalara da uygulanır. 2 hafta kadar üreterde stent kalması genellikle genişleme yapması için yeterlidir. Özellikle fleksibl üreteroskopi yapılacak hastalarda idrar kanalı dar olup üreteroskopun geçişi mümkün değilse bu durumda üretere stent konulur ve işlem 2 hafta sonra yapılır.

Taş tedavisi (URS) sırasında üreter duvarında oluşan ödem veya taş tozları idrar akışını engelleyebilir. Bu durumda da ameliyat sırasında taşlar kırıldıktan sonra genellikle stent konulur. Konulan stent yaklaşık 2-4 hafta içinde çıkarılır.